بزرگتر ها همیشه می گفتند: "قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود" حال ما هر روز قلبمان را می آوریم و می نشینیم کنج دلمان، و به شما سلام یم دهیم... سلام هایمان را یکی یکی جمع می کنیم یک سال تمام... تا بعد از یک عمر قلبمان پر شود از شما. همیشه می گفتند: "با یک تیر دو نشان بزن" اصلا سلام به شما خودش اصل حاجت است که هر روز روا می شود! نشان به آن نشان که می گفتند: "هر روزتان نوروز!" همه ی روز های ما بهاری می شود با گل های رنگارنگ سلام دادن به شما! عطر سلام های شما که می پیچد در روز هایمان،نوبهار می شودهر روزمان. حال فهیدیم که چرا می گفتند: "حلوای تن تنانی تا نخوری ندانی" و تشدید می گذارند روی " تا نخوری ندانی" که باید صفحه به صفحه سلام بدهی و شهد محبت آقا را بچشی... آنقدر که شیرینی اش زیر زبانت بماند تا ماندگار شود و مستت کند. این شهد شیرینی و مستی، مستمر باد تا روزی که انتظار ها به سر رسد و سلام دهیم بر او ... که ایمان داریم: "عاقبت جوینده یابنده است"